Basit ve ulaşılabilir hoşnutsuzluk ifadelerine, sırf son harf kuşağının oyuncakları olarak bakılamaz. Hatta katılımcı demokrasinin öncüleridirler.

Bir adamın ensesine dizini bastıran “kamu görevlisi.” Nefes almak için
dokuz dakika çırpınan, sonra ölen adam. Ve ülkenin onlarca kentinde çıkan isyan.

« Lacan, Marx’ın mübadele değeri ve kullanım değerine musallat olmuş üçüncü bir değerden bahseder:
Kült değeri… Bu üçüncü unsur birbirine dolanmış bir süreci tetiklemek için
iyi bir manipülasyon aracıdır. »

Bir kuşağın kendi doğrusunu tek doğru kabul etmesi, kendinden sonra gelen kuşakları “bozuk” bulması, hayat tercihlerinin tartışma konusu olması ve bunların hip hop kültürüne yansımaları üzerine: “…Yaşlıyım / Çok yaşlıyım / Yarına kapalı bir kapıyım / Paslıyım…”

Geçmiş ile gelecek arasında,
radyodan podcast’e,
değişenler ve değişmeyenler üzerine
bir hasbihâl.

Klasik “işe giden insan” imgesinin dışında bir tarz sahibi olunmasına izin veren iş hayatları, rahatlık getirmekle beraber, sürekli mücadele gerektiriyor. “Ortalama bir saygı” görmek için kendin olmaktan vazgeçmek mi gerekiyor?

Yalnızlığın ve bir evde tek başına yaşamanın ekonomik zorluklarının üstesinden gelmek için iyi bir çözüme benzeyen ortak yaşama konutları,
Y kuşağını cezbediyor. Bu yapılarla vadedilen mahalle deneyimi olası mı?

Euphoria, alışıldık gençlik dizilerinin aksine hayli karanlık. Dizide Gen Z’ye ait birçok özellik, farklı karakterlerin hem hikâyelerinde hem de kostümlerinde ekrana yansıyor.